Los nuevos 40

El auge de la edad subjetiva.

-¡Meca, Tonio! ¿Qué faes equí, ho? 

-Ya ves. Apunteme va ocho meses.

-Nunca te vi.

-Normal. Vengo güei por primera vez, a protestar.

-¿Entós?

-¡Porque nun baxé nin un quilu!

-Home, si nunca viniste.

-¡Coime, yo pensé que tando apuntáu…!

-Non, Tonio, non. La cosa ye venir tolos días, tener una rutina…

-Ya toi nello. Llunes: pechu, martes: pierna, miércoles: panceta…

-¿Panceta?

-Proteína, Borja, muncha proteína. La carne de gochu… ¿Quiés un cachu?

-Pero Tonio, equí viense a facer exerciciu.

-Yà. Y yo practico’l mio favoritu: Masticar.  

-¡Meee! Tienes que tener muncho cuidao, Tonín, que tas nuna edá…

-Los 60 son los nuevos 40.

-¿Quién lo dijo?

-Nosotros.

-¿Quién, ho?

-Los que tenemos 60.

-Home, claro, nun te jode…

-Agora vien tou con retrasu: la emancipación, el matrimoniu, la maternidá…

-Retrasu tieneslu tu cojonudu.

-¡A mi nun me faltes, eh.

-Escucha, ho. ¡Yes vieyu y nun lo quies reconocer!

-¿Vieyu yo con sesenta y tres?

-Ye lo que hai, Tonín.

-Mira, doite una hostia que te dixebro la solombra del cuerpu.

-Anda, come’l bocata tranquilamente que nun tas pa facer esfuerzos.

-¿Cómo que non? Yo agachome, muevo les piernes, giro’l pescuezu y tou faime crack.

-¡Porque tas vieyu!

-¡Porque toi crujiente!

-¿Qué dices?

-¡Toi pa comeme! Hai un par de rapaces ende que nun me quiten ojo.

-Normal. Con esa pinta que lleves… 

-Lo que flipo ye colo vieyos que tán los paisanos de la mio edá.

-¡Tas como un mulo, chaval!

-¡Ahí, di que sí! A mi hai que llamame chaval, toi na meyor edá.

-Los nuevos 40, diz… ¡Ja!

-La vieyera empieza cada vez más tarde, cambió muncho la vida, mamón.

-Non, home, non. Lo que cambió ye la percepción.

-¿Que qué, ho?

-Que non te sientas vieyu ye una cosa, pero yes más vieyu qu’andar p’alantre.

-¿Pero tu de qué vas, inorante? ¡Si vendisti’l coche para mercar gasolina!

-¿Y a ti qué? Cada persona ye un mundu.

-Sí. Pero non en tolos mundos hai vida intelixente.

-Anda, chaval, ¿por qué non te pones a facer peses?

-¡Porque yá tán feches, oveya!

-Fósil.

-Anda, pírate, y déxame comer en paz el bocata de panceta.