No hay con quien contar.
-¿En serio?
-Vienme fatal, Tino, de verdá. Nun puedo.
-Home, Lolo, nun me fastidies.
-¿Qué ye?
-¿Pero nun me vas echar nin una mano?
-¡Buo! ¡Tienes el camión a tope!
-¿Non te avisé? ¡Ven, que ta bien cargao!
-Yá, coño, pero pensé que yera’l café.
-¡Venga, Lolín, anda, ayudame a…!
-Qué va, Tinín, nun puedo, vienme fatal.
-¿Pero nun ves que toi arreventáu?
-Nun puedo llevantar pesos.
-Yá. Lo tuyo son los pasos, ¿non?
-Ye que lo di tou en Semana Santa.
-¿Pero, Lolo, pa qué tán los amigos?
-Los demás nun sé, pero yo toi pa dir al fisio.
-¿Que qué, ho?
-Tengo una sobrecarga y dos contractures, amigu.
-Lo que tienes ye unos güevazos…
-¿Yo? ¿Por?
-Va trés semanes que t’avisé.
-¿Nun puede ser otru día?
-¡D’eso nada! ¡Ye sagrada! ¡La mudanza ye sagrada!
-Mide les palabres, Tino, que tas falando bien a lo lloco. Amás, ¿nun dices siempres que tienes trés mil amigos?
-Sí, pero nel Facebook.
-Bonu, oi, yá vas ver como tardes poco. Hai que tener fe.
-Los amigos tienen que tar nes bones y nes males…
-¿Pero tu sabes la semana que llevo?
-Yá. Muncho vacilar de costaleru pero…
-Que non, Tino, que nun tengo yo agora’l llombu como pa facer una mudanza…
-Depués vas de bon cristianu y…
-¡Chissssst! Cuidao, Tino, nun te pases! ¡Nun mezcles les coses, eh!
-Yo digotelo como lo siento.
-¡Nun me faltes al respetu!
-L’amistá ye pensar primero na otra persona. Y yo ayudéte a ti cuando…
-¿Non te toi diciendo que tengo que dir al fisio? ¿Qué pienses, que los costaleros nun sufrimos?
-¿Quién te mandó?
-En caliente, nun hai dolor. Pero al otru día…
-Voi tener que regalate un GPS.
-¿A mi ? ¿Por?
-Porque yes tontu perdíu.
-¿Pero cómo yes tan faltosu? ¿Y cómo tienes tantu matu…?
-Yá ves. Nunca sabes lo que tienes hasta que te toca facer una mudanza.
-Non te quemes, Tino. Vete despacín, al to ritmo.
-¡Puf! Ten amigos pa esto..
-Menuda procesión, un terceru ensin ascensor… Vas tener que contratar a…
-Lo que voi tener ye que cerrar el Facebook.
-¿Por?
-Nun hai con quien contar.