Borrasca interior.
-¿Ónde vas tan veraniegu, Celso?
-¿Por?
-¡Coime, tas colarau como un tomate!
-Home, con esti calor…
-¿Calor?
-Claro, Nicanor. El temporal ya pasó.
-¿Qué dices, ho? Si ta xelando…
-Na.
-Tamos n’alerta por baxes temperatures.
-Pijaes. Tamos en primavera.
-¿Cómo ye, ho?
-Según l’añu nuevu chinu…
-No jodas, Celso. ¡Fae un cutu que escarabaya el pellellu!
-Bobaes.
-¿Nun visti lo que marca’l termómetru?
-Na. Lo importante ye la sensación térmica.
-¿La qué, ho?
-La humedá ye relativa, lo del fríu ye subjetivo.
-¿Pero qué me tas contando, Celsín?
-Cada cuerpu humanu ye d’una manera, ¿oíste? Y los de Pravia…
-¡Ta bajando la cota de nieve!
-Allá ella, ¿oíste?
-Pero tú…
-Yo per dientro toi subiendo la cuesta de xineru.
-¿Que qué, ho?
-Toi más caliente, Canor, que’l picaporte d’una sauna.
-¿Por?
-¡Por tou, Nica! L’ambiente, la precampaña, la velocidá del aire, el retrasu de l’AVE…
-¡Meca! ¡El casu ye que tas colarau como un tomate!
-Y pa enriba, a mi’l fútbol afectame al índice metabólicu.
-¿Cómo ye, ho?
-Tengo la sensación térmica de que vamos acabar a hosties.
-Calla, ho.
-¿Nun ves cómo vengo? ¿Nun me notes la sudoración?
-Pues tamos a tres graos Celsius.
-Na. Eso nun val pa na, yo me rigo por “graos Celso.”
-¿Eh?
-El calor que llevo per dientro, Nicanor, el sofocón interior.
-Yes mundial, Celso.
-El cuerpo humanu ye caprichosu, Nica. Y yo tengo una sensación térmica mui chunga.
-Calla, ho.
-La mio envernada va per dientro, ¿oíste?
-¡Meeeee! Anda, vete pa casa a poner un anorak que vas ponete malu.
-Malu yá toi.
-¡Cagonrós, Celsín! ¿Pero cómo turciaste así, ho?
-Vibraciones, radiaciones… ¿Tu nun lo notes?
-Vas coyer una pulmonía.
-Calla, ho. ¿Con esti calorón?
-¿Calorón? Sí, ho…
-La sensación térmica, dígotelo yo.