Bajón postvacacional.
-Anímate, Severino.
-Toi tristón.
-Pero no bajes la cabeza.
-¿Por?
-Te sale papada y se te ve peor.
-Puf. Toi tan triste, Tinín, que si me convides a una espicha voi, pero de pura tristeza.
-Bah. ¡Canta una, ho!
-¡Chissss! ¿Quiés que m’echen?
-No, coño. Pero si cantes daste cuenta que la to voz ye peor que los tos problemas.
-Oveya…
-¡Alegra esa cara,ho! Tampoco tá tan mal lo de volver al curro.
-Menudu bajón…
-Na. Yo cuando toi murniu acuérdome de que hai persones que tienen tatuau el nome de la so ex.
-¿Enséñotelu?
-¡No jodas! ¿En serio?
-Nel llombu, tío.
-Pero… Pero… Pero… ¡Jojojo!
-¿Qué quiés? Yo soi como Pipi Estrada, un currante del amor.
-¿Y yá nun vivís xuntos?
-¿Pipi y yo?
-¡Tú y la to muyer, rediós!
-No.
-¡Pero ayer vite nel portal de la so casa!
-Ya. Ye que tovía tengo la clave del Wifi.
-¡La madre que te sibló! Ahora entiendo lo del bajón. Seguro que recuerdes les vueses nueches de pasión, la so postura favorita…
-Sí, la del pez.
-¿El pez? ¿Qué postura ye?
-Dase la vuelta y nada.
-¡Anímate, Seve! ¿Traigote algo? ¿Apetezte una infusión?
-¿Una qué, ho?
-Voi a poner té verde.
-Pues cuidao colo que dices de mí, cabrón.
-¡Relájate, ho, que tás a la que salta!
-Perdona, tío. Pero tengo escalofríos, dolor d’estómagu, debilidá…
-Eso téngolo yo cuando pillo a la mi muyer mirándome’l guasap.
-¡Puf! Casi nun m’acordaba nin de cómo llegar a la oficina.
-¡Calla, ho! No exageres.
-Perdime, tío, te lo juro. Creo que y-molo a la moza que-y pon la voz al GPS.
-¿Por?
-Porque me llevó a un descampao.
-Jobar, tás fatal.
-Tienes razón. Va díes taba de veraneo, abrazaba la vida, y agora…
-Abraza a un zapatu.
-¿Qué, ho?
-Con suela, ¿oíste?
-Déjate de pijaes, Tino. Tengo un agobiu, un cansanciu…
-Setiembre ye lo que tien. ¿Probaste coles pastilles?
-Hasta les pastilles pal cansanciu tan agotaes.
-Anímate, Severino que yes más deprimente qu’un Kinder sin juguete.
-Toi tristón. Soi un currante del amor.
-¡La madre que te sibló!