Casose Marijose

Pero, vidina, tienes un vacío…

Tiempo de sologamia.

-Ai, madre, Marijosina, déjesme tonta.

-Toi encantá, dígotelo como lo siento.

-Chica, vi qu’actualizasti l’el to estáu en feisbu y quedé fría.

-Foi un pocu por sorpresa, yá te digo…

-O sea que… mandasti a Toño a la mierda y…

-Acepteme como esposa.

-¡Ai madre!

-Canseme de buscar l’amor verdaderu y tenialu  en frente del espeyu.

-Pero, Mariajo, a ti los paisanos…

-¡Dejelo, Chelo! Por aburrimientu y por incapacidá pa entendelos.

-Yá, fía, pero…

-Findes de chigre, tardes de Tinder… Acabose.

-Dejesme fría, Marijose.

-La mio felicidá nun depende d’otros, ¿oíste?

-Yá, chica, pero así, en soledá…

-¿Quién lo dijo? La sologamia non ye soledá.

-Home, si nun compartes la vida con alguien más…

-Cola meyor compañía posible: conmigo mesma.

-¿Pero la ceremonia non ye una pérdida de tiempu y de perres?

-Qué va. ¡Celebrar l’amor propio! Ye lo máximo.

-¿Y fuisti de blancu, né?

-De Satén, boba, nun tonu…

-¿Champán?

-Non, tirando a sidra champanada. Jurase amor eternu non ye ninguna pijada.

-Nun sé, fía, yes más rara qu’un pez con oreya.

-¿Por qué, ho? ¿Non ye más raro atopar la to costiella o la to media naranja?

-Yá, Mariajo, pero casate contigo mesma…

-Too mui rico, mui abundante. Sin aguantar a faltosos. Nin la tuna vino.

-¿Nin un gaiteru?

-Déjame de gaites, Chelo. Si ves la llectura de los votos… ¡Qué emoción!

-¿Cómo les primaries pa la FSA, ho?

-Home, tantu non. Pero yo falé de lo mío, ¿oíste?  

-Ah.

-“Comprometome a amame, quereme y respetame cada día más, renuncio a autosabotearme y atraer el fracasu a la mio vida; d’equí p’arriba prometo tratame con muncho respetu, honra y amor.”

-Qué fuerte, Marijosina. Pero, vidina, tienes un vacío…

-¿Yo? ¡Qué va!

-Un vacío legal, boba.

-¡Qué más da, Chelo! ¡Yo toi casá! ¡Y marcho de luna de miel!

-¿Ónde, ho?

-Algún destino exóticu, nun sé, toi dudando ente Sama o Santorini.

-Flipo contigo, Marijose.

-Ye la meyor manera de dase amor, faime casu. Asumo’l compromisu de quereme sin esperar esi sentimientu d’otros.

-¿Y el autodivorcio?

-Na. Eso ye dexar de querese, nunca va pasar.

-No sé, chica, colo que presta dormir faciendo la cucharita…

-Eso ta sobrovaloráo, nun seas fata. Y tú plantéatelo, en serio.

-¿El qué, ho?

-¿Quiés ser la muyer de la to vida, Chelo?

-Sí, quiero.